ليبي از اوايل قرن 16 ميلادي بخشي از قلمرو امپراتوري عثماني بود و تا سال 1835 مستقيماً تحت نظارت دولت عثماني قرار داشت تا اين‏كه در هفدهم اكتبر 1911 ايتاليايى‏ها ليبي را از چنگ عثماني‏ها درآودند. درفاصله بين جنگ جهاني اول و دوم آن را تحت سلطه خود گرفتند. پس از پايان جنگ جهاني اول، ايتاليا فقط برمناطق محدودي از ليبي تسلط داشت و در ساير نواحي، حكومت‏هاي خودمختار تشكيل شده بود. اما در سال 1934 ايتاليا بخش‏هايى از ليبي را به تصرف كامل خود درآورد و در سال 1939 آن را ضميمه خاك ايتاليا كرد. پس از پايان جنگ، پادشاه وقت ليبي كه دست نشانده انگلستان بود ليبي رابه دو منطقه تحت نفوذ انگليس و فرانسه تقسيم كرد. درسال 1949م نواحي مزبور در هم ادغام شدند و استقلال ليبي در سال 1951م از سوي سازمان ملل متحد به رسميت شناخته شد.